Mogen wij
schuilen,
verbergen,
dicht tegen Je aan,
met mijn pijn,
met haar verdriet,
met zijn eenzaamheid,
met onze wanhoop.
Op de plek waar
Jij het meest
geleden hebt.

In het zuchten van
Jouw laatste adem
hoor ik een breekbaar: 'Ja.'

Dan begint het bidden,
noemen naam voor naam,
van wie even moeten schuilen, 
dicht tegen Jou aan.

Draag ons samen door het donker,
ga ons voor, Jij helder licht, 
Wees voor ons de deur naar morgen, 
waar het leven als nieuw begint.

Janneke Nijboer, uit "Op vleugels van verwondering"